"Έλα χειμώνα"

Γεία σας μικρά μου!
Σήμερα είμαι σε απίστευτα ρομαντική διάθεση,κάποιος μου είπε ότι έξω έχει βροχή και κρύο,πίνω ζεστή σοκολάτα και σας γράφω.
Ειλικρινά τώρα,αυτό δεν συμβαίνει!Δηλαδή συμβαίνει αλλα όχι πολύ.Όχι απόλυτα.Απο την άλλη όμως όταν πεθαίνεις δεν έχει πολύ-λίγο,απόλυτα-σχετικά,κτλ!Τρελλαθήκαμε?Όχι εμείς.Ο καιρός που δεν υποτάσσεται στις ανάγκες μας.
Θέλουμε χειμώνα.Θέλουμε να βάλλουμε ζεστά χειμωνιάτικα ρούχα,πλεχτά που σε αγγαλιάζουν και νομίζεις ότι έχεις ένα δεκάλεπτο ακόμα κάτω απο το πάπλωμα...Αχ,αλησμόνητο πρωινό ξύπνημα του χειμώνα!Σε θέλουμε και εσένα.
Θέλω να δείτε αυτή την φωτογραφία και να μπείτε στα  μυαλό μου!

Υ.Γ:O σημερινός τίτλος είναι "κλεμμένος" απο ένα ποιήμα που έιχα γράψει στην πέμπτη δημοτικού,αγανακτισμένη πλέον απο το ατέλειωτο καλοκαίρι!
 

Halo

  Είναι σίγουρα το αγαπημένο μου τραγούδι.Είναι μελλοδικό,λίγο μελαγχολικό και με κάνει να νιώθω αυτό το πολύ όμορφο συναίσθημα που ονομάζεται "νοσταλγία".Εσείς τι νοσταλγείτε?
http://www.youtube.com/watch?v=bnVUHWCynig

  Θέλω να αφιερώσω αυτο το κείμενο σε όλους όσους νοσταλγώ.Σε όσους δεν υπαρχουν πια στην ζωή μου είτε επειδή εγώ ή εκείνοι το διάλεξαν,είτε επειδή δεν υπάρχουν πλέον στην ίδια την ζωή.Άραγε,άν ένιωθα λιγο πιο συχνά αυτό το συναίσθημα,ίσως να φερόμουν διαφορετικά στους πρώτους.Και σίγουρα πολύ πιο διαφορετικά στους δεύτερους.
  Είμαι στην φάση που "δεν νιώθω".Λεω οτι οι σχέσεις είναι κύκλοι.Και κλείνουν κάποια στιγμή.Ότι δηλαδή,είσαι καλά με τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου αλλά όταν σταματήσεις να είσαι καλά,θα πρέπει να τους διώξεις.Ναι,να τους διώξεις.Αυτό πιστεύω,ειλικρινά.Ή μήπως πίστευα?Γιατί,όπως έιπα,νιώθω αυτο το πολύ όμορφο συναίσθημα που ονομάζεται "νοσταλγία".

                                                                                                               Να αγαπάτε πιο πολύ,
                                                                                                                                       Λένα.